Ήλιε μου,
έβγα, ήλιε μου,
που κάνεις το χωράφι
και γεμίζει από χρυσάφι.

Δώσε μας,
ήλιε, ήλιε μου,
το ρόδο και τ’ αγκάθι,
φέξε ως του γιαλού τα βάθη.

Το νερό,
φέξε, ήλιε μου,
να τρέχει και να λάμπει,
να μοσκοβολούνε οι κάμποι.

Στρώσε μας,
χρυσοήλιε μου,
της γης με χαμομήλι
δώσ’ μας το γλυκό σταφύλι.

Τον καρπό,
ήλιε, ήλιε μου,
το θέρο χάρισέ μας.
Σαν το δέντρο ανάστησέ μας.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου