Φτωχὸ παιδὶ ποὺ στέκεσαι
στοῦ δρόμου ἐκεῖ τὴν ἄκρη
ποιὸς ξέρει τί νὰ σκέπτεσαι
τί στὴν ψυχή σου νἄχης!

Τὰ χείλη σου δειλὰ ζητοῦν
μιὰ τόση δὰ βοήθεια
θολὰ τὰ μάτια σου θρηνοῦν
γιὰ τὴν σκληρὴ αλήθεια!

Φτωχὰ, θλιμμένο μοναχὸ
στοῦ κόσμου τἠν κακία
βλέπεις δὲν εἶναι τυχερὸ
ζῆ μὲς στὴν δυστυχία.

‘Υπομονὴ φτωχὸ παιδί
στῆς μοίρας τὰ χτυπήματα
πίστευε μόνο στὸν Θεὸ
«κι’ ἔχει ὁ τροχὸς γυρίσματα»

Έβη Πιττόγλου